November 1968; de geboorte van de hockeyclub Waddinxveen. De start werd gemaakt aan het Boskoopse paadje, nu hetWilgenlaantje. Een knollenveld, een aannemerskeet en een groep enthousiaste leden. 

In het prille begin veel trainen en af en toe een oefenwedstrijd, maar nog geen competitie. 

Vervolgens werd er verhuisd naar de Vondellaan waar de club de beschikking kreeg over een echt clubhuis. Het werd een echte Hockeyclub met echte teams die echte prestaties neerzette. De 1e promotie werd daar behaald, de degradatie trouwens ook. 

Seizoen ‘78-’79, de verhuizing naar de Sniepweg. Ook daar hebben we de promotie en kampioenfeesten meegemaakt maar ook het bijna ter ziele gaan van de vereniging. Nu, ruim 50 jaar later, ligt er een stevig fundament en biedt een goede basis voor de komende jaren. 

Dit is in vogelvlucht de geschiedenis van de HCW maar wat maakt de geschiedenis nu leuk? Dat zijn de verhalen die jaren geleden zijn gebeurd, iets opgeleukt, een beetje aangedikt maar o zo leuk om nog eens te horen.  Iets wat mij nu nog helder voor de geest staat: Het clubhuis aan de Vondellaan had niet veel opslagruimte, de kratten frisdrank stonden gewoon onder de banken in de kleedkamer…en dat kon . Ook de hobbytuinders langs het spoor zullen ons nog herinneren. Hun groeibakken met glazen deksel zijn af en toe getroffen door een hoge bal, geslagen van het hockeyveld. Of we er ooit op hebben gemikt?.........

De uitrusting van toen, als je dat ziet waren het echte bikkels. Linnen schoenen, legguards van leer gevuld met paardenhaar, klompen die nu meer lijken op stevige wandelschoenen, geen bitje en het mooiste van alles een flanellen overhemd. Kurken ballen die op de zaterdag door de kalk werden gehaald, een velddienst die verantwoordelijk was voor het trekken van de belijning. 

De verhuizing naar de Sniep, geulengraven voor de lichtmasten na een zaterdag training. Na een slecht weer periode een dubbelprogramma om toch de competitie uit te kunnen spelen. Om zondag toch weer fris aan de start te staan in het Bleuland naar de revalidatie afdeling voor een spierbehandeling. Grasmaaien omdat het gras op "voetballengte” werd gemaaid. En laten we vooral de akkefietjes niet vergeten met onze campinggasten die we heel lang hebben gehad. Maar vooral veel leuke,aardige, sportieve hockeyende mensen, dat beeld heb ik overgehouden aan de jaren die ik bij de hockeyclub heb liggen. Zei Kees van Kooten niet "Het leven begint bij veertig”. Voor de hockeyclub betekent dit dat we een bloeiende toekomst voor ons zien.

Geschreven door M. Veenemans